گونیوتومی و ترابکولوتومی
بیماری گلوکوم ( آب سیاه ) در نوزادان معمولأ در ابتدای تولد خود را بصورت آب ریزش چشم ، بزرگی قرنیه ( سیاهی ) چشم ، کدورت قرنیه و ترس از نور نشان میدهد . درمان گلوکوم نوزادی معمولأ جراحی بوده و دو روش مرسوم جراحی آن گونیوتومی و ترابکولوتومی میباشد . در گلوکوم نوزادی معمولأ راه خروج مایع از چشم به کانال شلم ( کانال خروج مایع از چشم ) بصورت میکروسکوپی و یا ماکروسکوپی مسدود میباشد لذا در این دو روش اصل کار بر باز کردن کانال شلم به محوطه اتاق قدامی ( داخل چشم ) میباشد .
در صورتیکه قرنیه نوزاد در حدی شفاف باشد که بتوان اجزاء داخل چشم و زاویه چشم را مشاهده کرد ، از روش گونیوتومی ( داخل چشمی ) استفاده میگردد که در این روش با برش کوچک در قرنیه نوزاد و مشاهده زاویه با کمک لنز مخصوص و میکروسکوپ جراحی ، برشی در طول شبکه ترابکولار که قابل مشاهده میباشد داده میشود تا راه فضای اتاق قدامی چشم به کانال شلم باز کردد.
در شرایطی که قرنیه نوزاد شفاف نبوده و اجزاء داخلی و زاویه چشم دیده نشود ، از روش ترابکولوتومی ( روش خارج چشمی ) استفاده میگردد که در این روش برش کوچکی در ملتحمه چشم ایجاد شده و قسمتی از اسکلرا ( صلبیه ) کنار زده شده و از این طریق کانال شلم را از خارج چشم پیدا کرده و وسیله ای فلزی مخصوص به نام ترابکولوتوم را از هرطرف وارد این کانال کرده و با چرخاندن این وسیله به داخل چشم ، راه کانال شلم به داخل چشم باز میگردد.
این دو روش در صورت عدم پاسخ قابل تکرار میباشند زیرا در هر مرحله حدود نصف زاویه باز میگردد و در صورتیکه پس از مرحله دوم باز هم پاسخ مناسب گرفته نشد ، از روشهای دیگر جراحی از قبیل ترابکولکتومی و یا کارگذاری شانت داخل چشمی استفاده میگردد.